نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسنده

دانشجوی دکتری تاریخ ایران اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

عصر سلطان ­حسین ­بایقرا را می­توان از ادوار رونق فعالیت­­ های عام­­ المنفعه دانست. گرچه  پیشینۀ این­ گونه اقدامات در دوره تیموریان (771-880.ق) به تیمور بازمی­ گردد، اما با روی‌‌کارآمدن بایقرا و متعاقباً رویکرد ویژۀ وزیر او، امیرعلیشیر نوایی، این اقدامات در حد قابل ملاحظه ­­ای در خراسان گسترش یافت. پژوهش حاضر با تکیه بر روش توصیفی ـ تحلیلی و بهره‌گیری از متونِ تاریخی در پی پاسخ به این پرسش می­باشد که گستره و تأثیر فعالیت­­ های عام­ المنفعة سلطان و نوایی تا چه حد و با چه رویکردی بوده­ است؟ در دورۀ بایقرا، این اقدامات به­صورت قابل ملاحظه­ ای توسط او و درباریانش به­­ خصوص وزیر وی در راستای سیاست­ های دربار و انگیزة شخصی انجام پذیرفت. این امور، بیشترِ زمینه­­ ها از جمله مذهبی، آموزشی و رفاهی را شامل می‌­شد که در این بین سلطان و درباریان علاوه ­بر توجه به­ رفاه عمومی، در راستای کسب منزلت و جایگاه سیاسی ـ اجتماعی گاه با نیّت خالص، عدم رضایت از نابرابری عمومی، کسب رضایت درونی و در مواردی شهرت‌طلبی، به انجام این امور اهتمام داشتند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Public Utility Activities of Court of Sultan Husayn Bayqara in Khorasan (1470-1505) (Relying on Historical Texts)

نویسنده [English]

  • Mostafa LalShateri

PhD Candidate in History of Islamic Iran, Ferdowsi University of Mashhad

چکیده [English]

The era of Sultan Husayn Bayqara is recognized as the period of prosperity of public utility activities. While the onset of these activities dates back to the Timurid Empire (1370-1507), they were considerably expanded in Khorasan during the Bayqara administration and due to the approaches of his special minister, Amir Ali Shir Nava'i. This descriptive and analytical research was conducted to assess the scope and impact of public utility activities of Sultan and Nava’i using historical contents of that time. According to the results, these measures were considerably taken by Sultan and his court, especially his minister, based on the policies of the Shah and his court. These issues involved most areas, including religion, education and welfare. In this respect, Sultan and his court members dedicated efforts to taking these measures in line with earning a high-level and political-social status sometimes based on pure intensions, dissatisfaction with general inequality, acquiring internal satisfaction, and in some cases, fame-seeking.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Timurids
  • Sultan Husayn Bayqara
  • Amir Ali Shir Nava'i
  • Public Utility Activities
ـ آژند، یعقوب (1381). «سیاست هنری تیمور». شناخت. شماره 34: صص 39-56.
ـ ابن­عربشاه، احمدبن­محمد (1356). عجایب المقدور فی النوائب التیمور. ترجمه محمد علی نجاتی. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
ـ اوکین، برنارد (1386). معماری تیموری در خراسان. ترجمه علی آخشینی. مشهد: بنیاد پژوهش­ های اسلامی.
ـ حافظ­ابرو، عبدالله ­بن­ لطف­ الله (1380). زبدةالتواریخ. ج2، 3، 4. تصحیح سیدکمال­ حاج سیدجوادی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
ـ خواندمیر، غیاث­ الدین­ بن­ همام­ الدین­ الحسینی (1372). مآثر الملوک به­ ضمیمه خاتمه خلاصةالاخبار. تصحیح میرهاشم محدث. تهران: رسا.
ـ خوافی، احمدبن ­محمد (1386). مجمل فصیحی. ج3. تصحیح محسن ناجی­ نصرآبادی. تهران: اساطیر. 1386.
ـ خواندمیر، غیاث­ الدین­ بن­ همام­ الدین­ الحسینی (1380). تاریخ حبیب السیر فی اخبار افراد بشر. ج3، 4. زیر نظر محمد دبیرسیاقی. تهران: خیام، 1380.
ـ خواندمیر، غیاث­ الدین­ بن­ همام­ الدین­ الحسینی (1378).  مکارم الاخلاق. تصحیح محمداکبر عشیق. تهران: میراث­ مکتوب.
ـ ــــــــــــــ (1355). دستور الوزرا. تصحیح سعید نفیسی. تهران: اقبال.
ـ رحمانی، مهدی (1383). تاریخ علمای بلخ. ج1. مشهد: بنیاد پژوهش­ های اسلامی.
ـ روملو، حسن­بیک (1357). احسن التواریخ. به­ کوشش عبدالحسین نوایی. تهران: بابک.
ـ زمچی­ اسفزاری، معین­ الدین (1338). روضات الجنات فی اوصاف مدینةالهرات، به­کوشش سید محمدکاظم امام. تهران: دانشگاه تهران.
ـ سمائی ­دستجردی، معصومه (1395). «بررسی جایگاه اجتماعی هنرمندان و صنعتگران در دوره تیموریان». تاریخ اسلام و ایران، شماره 29: صص 81-106.
ـ سمرقندی، دولتشاه (1366). تذکرةالشعرا. به ­کوشش محمد رمضانی. تهران: خاور.
ـ سمرقندی، عبدالرزاق (1383). مطلع سعدین و مجمع بحرین. ج1، 2. به­کوشش عبدالحسین نوایی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ـ شامی، نظام­الدین (1363). ظفرنامه. بامقدمه پناهی­ سمنانی، تهران: بامداد.
ـ شایسته­ فر، مهناز (1388). «نقش زنان بانی در گسترش معماری عصر تیموری و صفوی»، نامه پژوهش فرهنگی. شماره 38: صص 69-100.
ـ فرهانی­ منفرد، مهدی (1381). پیوند سیاست و فرهنگ در عصر زوال تیموریان و ظهور صفویان. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
ـ عنبری، مرضیه (1391). «بررسی مسئله وقف در دوره تیموری»، تاریخ­ پژوهی، شماره 51: صص 1-20.
ـ کلاویخو، رویی­گونسالس (1337). سفرنامه کلاویخو. ترجمه مسعود رجب­نیا. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
ـ گلمبک، لیزا (1386). «مسجد جامع هرات». ترجمه اردشیر اشراقی. گلستان هنر. شماره 8: ص99-107.
ـ ـــــــــــ (1374). معماری تیموری در ایران و توران. ترجمه کرامت­الله افسر. تهران: میراث­فرهنگی.
ـ گیلانی، سید احمد کیاء (1409ق). سراج الانساب. قم: کتابخانه آیت­الله مرعشی­ نجفی.
ـ لعل­ شاطری، مصطفی (1393). «جایگاه موسیقی نزد اقطاب نقشبندیه»، پژوهشنامه تاریخ و تمدن اسلامی، شماره 1: صص 95-123.
ـ ـــــــــــ (1395). «هنر خراسان در دوره سلطان حسین بایقرا (911-875ق)»، مطالعات فرهنگی و اجتماعی خراسان. شماره 39: صص 91-102.
ـ مظاهری، مهرانگیز (1376). «معماری در عهد تیموری». جلوه هنر. شماره 8: صص 46-51.
ـ میرخواند، محمدبن­ خاوندشاه­ بن­ محمود، (1380). تاریخ روضةالصفا. ج10، 11. ­تصحیح جمشید کیانفر. تهران: اساطیر.
ـ نطنزی، معین­ الدین (1383). منتخب‌التواریخ. ­تصحیح ژان اوبن. تهران: اساطیر.
ـ نوایی، علیشیر (1363). تذکره مجالس النفایس. به ­کوشش علی­ اصغر حکمت. تهران: منوچهری.
ـ واصفی، زین­ال دین­ محمود (1961م). بدایع‌الوقایع. ج1. با مقدمه الکساندر بالدیرف. مسکو: بی­نا.
ـ واله ­اصفهانی، محمدیوسف (1379). خلد برین (تاریخ تیموریان و ترکمانان). به­ کوشش میرهاشم محدث. تهران: میراث مکتوب.
ـ یزدی، شرف ­الدین­ علی (1387). ظفرنامه. ج1، 2. ­تصحیح عبدالحسین نوایی. تهران: کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای ملی.