نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 استاد گروه تاریخ دانشگاه لرستان

2 دانشجوی دکتری تاریخ ایران اسلامی دانشگاه لرستان

3 دانش آموخته کارشناسی ارشد تاریخ ایران اسلامی دانشگاه لرستان

چکیده

در بررسی تاریخ سیاسی حکومت بنی اردلان در کردستان، خاندان­ های متعددی در دستگاه قدرت آنان صاحب نفوذ بودند که طبق گزارش منابع محلی، در برخی برهه­ ها، دایرة نفوذ کسانی از این خاندان­ها چنان افزایش می ­یافت که گاه والی اردلان به آلت فعل آنان و به قدرتی در سایه تبدیل می­شد. در محدودة زمانی1193ـ1217ق. خاندان وکیل یکی از مهم­ترین خاندان­های مقتدر محلی کرد بود که با گسترش نفوذ خود، افزون بر قدرت سیاسی، نبض حیاتِ اقتصادی و اجتماعی کردستان را گاه از آنِ خود ساخت و در راستای دست­یابی به اهداف خویش، قدرت خاندان اردلان را متزلزل نمود. اما این قدرت­ یابی­ ها در زمان امان ­الله­ خان بزرگ درهم شکست و از خاندان وکیل­ در این برهه تنها اسمی به ­جا ماند. در این پژوهش، به روش کتابخانه ­ای و به شیوة توصیفی- تحلیلی رابطة خاندان وکیل و اردلان در دورة امان ­الله­ خان بزرگ و علت تیرگی روابط اعضای این دو خاندان با یکدیگر بررسی شده ­است. یافتة پژوهش نشان داده­ است که قدرت ­طلبی خاندان وکیل و تضاد منافع آنان با خاندان اردلان از عوامل مهم اختلاف­ میان آنان و تضعیف موقعیت خاندان وکیل در دستگاه قدرت امان ­الله ­خان اردلان بوده ­است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Relations Between the Two Kurdish Houses of Vakil and Ardalan from 1779 to 1803

نویسندگان [English]

  • Jahanbakhsh Savagheb 1
  • Parastoo Mozafari 2
  • Elham Omidifard 3

1 Professor in Department of History, Lorestan University

2 PhD Candidate, History of Islamic Iran, Lorestan University

3 M.A. in History of Islamic Iran, Lorestan University

چکیده [English]

In the political history of BaniArsalan's Government in Kurdistan, many families were influential in the power structure. According to local sources, some dynasties were so influential that the governor of Ardalan became a puppet after a while and acted as their representative in the government. From 1779 to 1803, the house of Vakils was the most powerful Kurdish family in the region, and they had an increasingly significant control over the political power as well as the social and economic structures in Kurdistan. This led to the weakening of the Ardalan’s power. However, the influence of Vakils came to an end during the reign of Amanollah Khan the Great. In a descriptive-analytical manner, and by means of library sources, the present study deals with the relations between the Vakil and the Ardalan houses during the reign of Amanollah Khan the Great, and it focuses on the causes of tense relations between these two. Findings show that the aspirations of the Vakils to have more power and more influence led to a clash of interest between the two houses, and that the differences between them led to the weakening of the Vakils in a way that they lost ground in the power machinery of Amanollah Khan Ardalan.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ardalan House
  • Vakil House
  • Amanollah Khan the Great
  • FathAli Beig Vakil
ـ اردلان، شیرین (1387)‌. خاندان کرد در تلاقی امپراطوری­های ایران و عثمانی. ترجمه مرتضی اردلان. تهران: تاریخ ایران.
ـ بابانی، عبدالقادر بن رستم (1377). سیرالاکراد در تاریخ و جغرافیای کردستان. به­کوشش محمدرئوف توکلی. تهران: توکلی.
ـ بدلیسی، شرف­خان­ (1377). شرفنامه. به­اهتمام ولادیمیر ولییامینوف زرنوف. تهران: اساطیر.
ـ ثواقب، جهانبخش؛ مظفری، پرستو (1393). «اوضاع سیاسی کردستان از مرگ نادر تا اواخر زندیه (سال‌های1160- 1200ق)».  تاریخ اسلام و ایران. دوره جدید. ش 24 (پیاپی 114). زمستان. صص 97- 120.
ـ ـــــــــ (1394). «تحلیلی بر مناسبات خاندان اردلان با دولت مرکزی صفویه در محدوده زمانی 1046- 1019ق». پژوهشنامه تاریخ­های محلی ایران. س4. ش2 (پیاپی6). بهار و تابستان. صص 143- 165.
ـ جنابدی، میرزا­بیگ حسن­ (1378). روضه­الصفویه. به­کوشش غلامرضا طباطبایی­مجد. تهران: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار یزدی.
ـ روحانی (شیوا)، بابا مردوخ (1371). تاریخ مشاهیر کُرد. تهران: سروش.
ـ روملو، حسن­بیک. (1384). احسن­التواریخ. تصحیح عبدالحسین نوایی. تهران: اساطیر.
ـ ساروی، محمدفتح­الله­ (1371). تاریخ محمدی «احسن­التواریخ». به­اهتمام غلامرضا طباطبایی­مجد. تهران: امیرکبیر.
 ـ سنندجی، میرزاشکرالله فخرالکتاب (1375). تحفه ناصری. به­تصحیح حشمتالله طبیبی. تهران: امیرکبیر.
ـ شیرازی، ابن­عبدالکریم علی­رضا (1365). تاریخ زندیه (جانشینان کریم­خان زند). تصحیح ارنست بئیر. ترجمه غلامرضا ورهرام. تهران: گستره.
ـ صفوی، طهماسب­ (1363). تذکرة شاه طهماسب. [تهران]: شرق.
ـ علیخانی، رستم (1394). تاریخ سیاسی خاندان وکیل کردستان. سنندج: علمی کالج.
ـ غفاری کاشانی، ابوالحسن (1369). گلشن مراد. به­اهتمام غلامرضا طباطبایی مجد. ]تهران[: زرین.
ـ قاضی، ملامحمدشریف (1387). زبده­التواریخ سنندجی در تاریخ کردستان. به­کوشش محمدرئوف توکلی. تهران: توکلی
ـ قمی، قاضی احمد (1383). خلاصه­التواریخ. تصحیح احسان اشراقی. تهران: دانشگاه تهران.
ـ گلستانه، ابوالحسن­ (1391). مجمل­التواریخ. به­اهتمام محمدتقی مدرس رضوی. تهران: دانشگاه تهران .
ـ مردوخ کردستانی، شیخ محمد (1379). تاریخ مردوخ. تهران: کارنگ.
ـ مستوره، ماه­شرف خانم اردلان (1946). تاریخ اردلان. تصحیح ناصر آزادپور. سنندج: بهرامی.
ـ ــــــــــــ (2005). تاریخ­الأکراد. با مؤخرة میرزا­علی­اکبر وقایع­نگار، ویرایش جمال احمدی­آیین، اربیل: آراس.
ـ ــــــــــــ (1393). تاریخ کردهای اردلان. به­کوشش سیامند خلیلی. سنندج: کردستان.
ـ مصنف، خسرواردلان (2536). لبّ­ تواریخ. تهران: اردلان.
ـ ملکم، سرجان (1383). تاریخ ایران. ترجمه میرزا اسماعیل حیرت. تهران: سنایی.
ـ منشی قزوینی، بوداق. (1378). جواهرالاخبار. تصحیح محسن بهرام­نژاد. تهران: میراث مکتوب.
ـ میرزا سمیعا. (1368). تذکره­الملوک. به­کوشش محمد دبیرسیاقی. تهران: امیرکبیر.
ـ وقایع­نگارکردستانی، علی­اکبر. (1384). حدیقه ناصریه و مرآت­الظفر در جغرافیا و تاریخ کردستان. به­کوشش محمدرئوف توکلی. تهران: توکلی.
ـ هادیان، کوروش. (1389). سده­های سروری(نگاهی به تاریخ و جغرافیای اردلان). اصفهان: کنکاش.