نوع مقاله : علمی- پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری، فرقه‌‌های تشیع، دانشکده شیعه‌شناسی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم.
2 دانشیار، گروه تاریخ و فرقه‌‌های تشیع، دانشکده شیعه‌شناسی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم.
چکیده
علویان ترکیه، بزرگ‌ترین اقلیت دینی برجسته و یکی ازجدی‌ترین جوامع حا‌می بنیاد جمهوری سکولار دراین کشوربوده‌اند که همواره طبقه‌بندی خود را به عنوان اقلیت ردکرده‌اند؛ آن‌ها همیشه، در‌فرایند فعالیت‌ها و تعاملات خود با دولت‌ها وجوامع غیرعلوی ازجمله سنی‌‌ها، سکولارها، احزاب وکردها، با مسائل و چالش‌هایی مواجه شده‌اند و مواضع‌شان نسبت به دولت‌ها وعلویان سوریه برای‌شان در‌داخل و خارج ترکیه مشکلاتی ایجادکرده‌است. با این وصف، محققین در اولین رویارویی پژوهشی خود در مطالعه این اقلیت، با این سوال اساسی روبرو شده‌اند که "همکاری‌ها و چالش‌های علویان ترکیه با دولت‌ها وجوامع غیرعلوی این‌کشور چیست"؟ و سپس در بررسی ابتدائی خود، ازسویی با جریان‌های سکولاریسم ودموکراسی‌سازی تدریجی، احزاب، سنی‌های حنفی حاکم، کردهای علوی، دولت‌های ترکیه و علویان عرب و بواسطه ایشان با علویان سوریه، مواجه گردیده وازسوی دیگر نسبت به نقش و تاثیر هریک از این جریان‌ها برعلویان و تاثیر متقابل علویان بر هریک ازآن‌ها و نیز عوامل چالش‌ها وموانع تعاملات بین‌شان، کنجکاو شده‌اند. واکاوی این موارد، با رویکردی گونه‌شناسانه، موضوعی و تحلیلی - توصیفی، این نتایج را داشته است: الف) جانبداری دولت‌ها ازسنی‌ها و ترجیح‌شان به علویان، موجب نارضایتی علویان ازدولت، مانع نزدیکی علویان وسنی‌ها و باعث همبستگی بیش ازپیش علویان ترکیه و سوریه شده‌است. ب) علویان، مخالف حزب حاکم و متمایل به حزب جمهوری‌خواه خلق هستند و این‌که هیچ‌علوی در رهبری احزاب و مسئولان حکومتی نیست موجب اعتراضات ضدحکومتی آن‌ها گردیده‌‌است. ج) دموکراسی‌سازی و تکثرگرایی فرهنگی، موجب گرایشی اندک به تجدید بعد مذهبی علویان گردیده، ولی تمایل بیشتر به سکولاریسم، تاثیراندک عقاید دینی در‌زندگی و حمایت ازاصلاحات سکولار اتاتورک، محسوس بوده‌است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Typology of cooperation and challenges faced by Turkey's Alevis with the governments and non-Alevi communities in that country
نویسندگان [English]
- Abbas Bouri 1
- Ali Aghanouri 2
1 Ph.D. Student in “Shiite Sects”, Faculty of Shia Studies, University of Religions and Denominations, Qom
2 Associate Professor, Department of History and Shia Sects, Faculty of Shia Studies, University of Religions and Denominations, Qom
چکیده [English]
Turkey’s Alevis, the largest religious minority and one of the most fervent supporters of the establishment of the Turkey's secular republic, have always rejected the designation of minority. They’ve consistently faced challenges from both governments and non-Alevi communities, and their stance towards the governing bodies and Syrian Alawites has led to various difficulties. In their examination of this minority, researchers have grappled with the fundamental question: "What are the cooperative efforts and obstacles faced by Turkish Alevis in their interactions with the governments and non-Alevi communities of this nation?" In their initial exploration, they’ve encountered the currents of secularism and gradual democratization, political parties, the dominant Hanafi Sunni group, Alevi Kurds, Turkish authorities, Arab Alevis, and Syrian Alawites, sparking curiosity about the roles and impacts of these currents on Alevis and the Alevis’ reciprocal influence on them. Through the analysis of these scenarios utilizing a typological, thematic, and analytical-descriptive approach, several outcomes have emerged; the government's favoritism towards Sunnis has bred discontent among Alevis, hampered closer ties between them, and fostered greater solidarity among Alevis in Turkey and Syria. Alevis have expressed opposition to the ruling party and shown a leaning towards the People's Republican Party. The Alevi leaders’ absence in political parties and governmental positions has spurred anti-government protests. The processes of democratization and cultural pluralism have spurred a slight inclination towards reinvigorating the religious aspect, yet the drive towards secularism, the marginal role of religious beliefs in daily life, and the endorsement of Atatürk's secular reforms remain prominent.
کلیدواژه‌ها [English]
- typology
- Alevis of turkey
- non-Alevi’s communities
)