محمدحسن احمدی
چکیده
استدلال (استناد) به گزارشهای تاریخی، مهم‌ترین رکن روشی در الهیات تاریخی است که فضای اصلی این مقاله، ناظر به آن شکل گرفته است. واقعیت آن است که مقولۀ استدلال و استناد در الهیات تاریخی، نیازمند روش است، ...
بیشتر
استدلال (استناد) به گزارشهای تاریخی، مهم‌ترین رکن روشی در الهیات تاریخی است که فضای اصلی این مقاله، ناظر به آن شکل گرفته است. واقعیت آن است که مقولۀ استدلال و استناد در الهیات تاریخی، نیازمند روش است، اما آنچه که بهطور معمول مشاهده میشود آن است که این استدلالها معمولاً بدون هیچ تبیینی رها میشوند. دلالت یک گزارش و نقل، میتواند در نوع انعکاسی که گزارش در فضای پیرامون خود پیدا میکند، نیز رصد شود. «مسئلگی»، پدیدهای قابل توجه در این فضای انعکاسی است. از جمله قواعدی که در فضای انعکاس، قابل طرح است، «مسئلگی» است. به این صورت که صدور (نقل) یک گزارش، بیش از آنکه حکایت از یک امر دائم و ثابت داشته باشد، نشان دهندۀ یک مسئله و امری خارج از روال عادی است. در این مقاله، به تبیین اصل مسئلگی و تبیین رهاوردهای آن در تحلیل متون تاریخی و دینی پرداخته شده است. درواقع، میتوان گفت «مسئلگی» قاعدهای زبانشناختی است که در تحلیل تاریخ و بهویژه الهیات تاریخی کاربرد قابل ملاحظهای دارد.
