مهدی رفعتی پناه مهر آبادی
چکیده
از زمان تنظیم برنامههای عمرانی یکی از اهداف اصلی این برنامهها توسعه کشاورزی ایران و افزودن بر سطح زیر کشت اراضی بود. به این منظور طرحهای مختلف آبیاری به اجرا درآمد و توجه به آبهای زیرزمینی به ...
بیشتر
از زمان تنظیم برنامههای عمرانی یکی از اهداف اصلی این برنامهها توسعه کشاورزی ایران و افزودن بر سطح زیر کشت اراضی بود. به این منظور طرحهای مختلف آبیاری به اجرا درآمد و توجه به آبهای زیرزمینی به علت صرفة اقتصادی آنها شکل ویژهای به خود گرفت. در این دوران دولت با اختصاص اعتبارات و وامهای مختلف کوشید از آبهای زیرزمینی بهرهبرداری بهتری کند و سیاست مشخصی را جهت حفر چاههای عمیق و نیمهعمیق به مرحله اجرا درآورد. در این پژوهش سعی بر آن است تا با واکاوی این سیاست به تأثیر سیاستهای کشاورزی دولت بر بهرهبرداری از منابع آبهای زیرزمینی پرداخته و نشان داده شود که به دلیل اجرای الگوی توسعه ناپایدار و سیطره نگاه ابزاری به منابع طبیعی و نیز توجه به صرفه اقتصادی منابع آب زیرزمینی، این سیاستها بدون در نظر گرفتنِ توان واقعی آبهای زیرزمینی به اجرا درآمد و همین امر منجر به پایین رفتن سطح این منبع گردید. همچنین از آنجا که دولت صرفاً جنبه اقتصادی و ابزاری منابع آب را جهت توسعه کشاورزی و رشد اقتصادی در نظر داشت، اجرای این سیاست هرگز متوقف نگردید و تا امروز ادامه یافته است.