زهرا قشقایی نژاد؛ سید هاشم آقاجری
چکیده
پول [1] به عنوان واسطه‌ای در مبادلات، همواره بازتابی از اوضاع اقتصادی یک دوره‌‌ی تاریخی است. اقتصاد عصر صفوی، اقتصادی مصرفی و کالایی بود که پول (به‌ویژه در بخش تجارت خارجی و اقتصاد شهری) نقش واسطه ...
بیشتر
پول [1] به عنوان واسطه‌ای در مبادلات، همواره بازتابی از اوضاع اقتصادی یک دوره‌‌ی تاریخی است. اقتصاد عصر صفوی، اقتصادی مصرفی و کالایی بود که پول (به‌ویژه در بخش تجارت خارجی و اقتصاد شهری) نقش واسطه را در آن ایفا میکرد. سکههای طلا، نقره و مس، بیشتر از معادن داخل ایران یا از صادرات اجناسی از جمله ابریشم و فعالیتهای بازرگانان خارجی تأمین میشد . در این دوره مرکز عمدهی گردش پول در اقتصاد شهری، بازار بود و همهی معاملات پولی توسط صرافان انجام میشد. تجارت خارجی نیز در دست یهودیان، بانبان (تجار هندی) و بازرگانان ارمنی بود که بزرگترین واردکنندگان پول مسکوک از امپراتوری عثمانی بودند . کمبود پول در عصر صفوی یکی از معضلات اصلی اقتصاد به شمار میرفت که معلول قاچاق پول توسط هلندیها و هندیها و ذخیرهی پول توسط دولت و مردم بود. به تدریج این مسئله باعث کاهش ارزش پول و افزایش قیمتها شد که ضعف و سقوط دولت صفوی را در پی داشت.
1. منظور از پول، مسکوکات و اغلب سکههای نقره است که در این دوره بیشتر رواج داشتند.
